[vc_row][vc_column][vc_column_text]Frits van Ginneken is mijn naam. Ik ben geboren op 23 april 1954 in Utrecht. Tot mijn 13e jaar heb ik daar met mijn ouders en zussen Els en Lon gewoond. Vanaf mijn 7e woonde ik op het Janskerkhof in Huize St Jan. Een groot gebouw met vergaderzalen dat eigendom was van de vakbeweging NKV. Mijn vader en moeder runden dit bedrijf. Vaak probeerde ik mijn steentje bij te dragen. Wat mij nog het meeste bijstaat is het ‘s morgens rond 07.30 uur vullen van de vier koffiemachines in het bargedeelte.
En toen naar Ouddorp….. Wat fantastisch was dat. Mijn ouders runden daar hotel, café, restaurant Akershoek aan de Boompjes 1, telefoonnummer 437. Een geweldige, mooie tijd heb ik daar beleefd! De paarden van Jaap Troost verzorgen, pierensteken, uien snijden, augurken sorteren, hooibalen laden en…… lid van de Ouddorpse Reddingsbrigade. Wat geweldig was dat! Spelevaren met vletten en later een heuse speedboot! En heel veel plezier met vele andere leden van deze hechte vereniging. Natuurlijk ook jaren gevoetbald bij WFB. Mark van ‘t Geloof, de kantinebaas, en Thijs van Wijk; ernorm belangrijke mannen voor de vereniging.
En dan hotel Akershoek. Elke zaterdagavond werken met live muziek; dit was nog nooit vertoond in een café op het dorp. Mijn moeder probeerde vergunning te krijgen voor dansles op een doordeweekse avond, maar dat werd geweigerd door het gemeentebestuur.
Helaas heb ik met scholen nooit iets gehad. Op het eiland heb ik op de SJ Menheerschool gezeten. Het enige memorabele dat ik hier aan heb overgehouden, is het busongeluk dat ik op weg naar school heb meegemaakt. Op vrijdag 29 november 1968 reed de lijndienst RET van Ouddorp naar Rotterdam op de Staakweg te Dirksland het water van de Boezem in. Ik was een van de weinige passagiers op deze zeer mistige dag. Niemand had letsel. Maar helaas kwamen mijn schoolboeken niet ongeschonden uit de strijd. Jammer, alles met water doordrenkt!
In september 1972 ben ik naar de opleidingsschool van de gemeentepolitie Rotterdam gegaan. Vanaf 1974 heb ik gediend op politiebureau Slinge en Hoogvliet. In 1976 ben ik getrouwd. In 1978 ben ik overgestapt naar de gemeentepolitie Amersfoort. Dat jaar werd Hans-Peter geboren, gevolgd door Mark in 1981. Wat was dat mooi om mee te maken….!
Op 22 mei 1977 is mijn vader veel te jong overleden. Hij was maar 56 jaar! Diep triest!! Een geweldig sociaal bewogen man, eigenlijk totaal ongeschikt voor de harde horeca-wereld. Hij was enorm bewogen met mensen die het minder hadden dan hij zelf. Hij zou zelfs zijn laatste hemd nog weggeven…..!! Ik ben enorm trots op hem, hoe hij was was en deed!!!
Het werken bij de gemeentepolitie Amersfoort heeft een enorme inpact gehad op mijn leven. Als (hoofd-)agent en later brigadier/wachtcommandant werken bij de surveillance dienst en recherche, docent b-cursus en reservepolitie, was bijna altijd geweldig. Natuurlijk was er wel eens wat…… maar toch, veel gezien, gevoeld en geleerd!!! In verband met een reorganisatie in 1991 in Utrecht, bureau Tolsteeg, gestart als wijkchef. Heb eigenlijk nooit kunnen bevatten dat ik weg zou (moeten) gaan uit Amersfoort!!
In december 1994 heb ik, toch wel met een meloen in m’n keel, de politie vaarwel gezegd en ben ik gaan werken bij KPN. Zeg maar bij de bedrijfsrecherche. Ook hier veel meegemaakt. En nu ben ik bijna 25 jaar verder……
In 1998 ben ik gescheiden. In dat zelfde jaar ben ik mijn lieve Janet tegengekomen. Ook nu zijn wij nog samen en ik hoop uit het diepste van mijn ziel dat wij tot het eind der tijden samen zullen zijn!!!
Op 21 juli 2006 is mijn moeder overleden in het ziekenhuis in Dirksland. Mijn lieve, fijne moeder overleed in de vroege ochtend van deze dag. Een geëmancipeerde dame is mij op deze dag ontvallen. Ik zou dolgraag nog een keer met haar, en ook met mijn vader willen praten!!!!
Hans-Peter en Mark zijn op pupillen leeftijd gaan voetballen bij Roda’46. Tot op de dag van vandaag voetballen zij hier nog. Ze hebben allebei in de zondag 1 gespeeld. Ik vond het altijd geweldig om te gaan kijken en heb er enorm van genoten. Bij Roda heb ik verschillende vrijwilligersfuncties gehad, waaronder scheidsrechter en lid van de horecacommissie.
Van jongs af aan heb ik zelf ook gevoetbald. In Utrecht bij Hercules, in Ouddorp bij WFB en in de verschillende elftallen van de politie. Zelfs ook nog een paar seizoenen op de zaterdag bij Roda. Dit tot het het lijf zei dat het genoeg was geweest, rond m’n 40e. Nu maak ik nog met enige regelmaat foto’s bij de zondag 1.
Hans-Peter is Wanda tegengekomen; daarna is ook Mark met een Wanda thuis gekomen. Wat een toeval…. Hans-Peter en Wanda hebben een zoon Koen, 10 jaar, en dochter Yenthe, 8 jaar. Ook Mark en Wanda hebben twee kinderen, Kevin, 11 jaar, en Brian, 8 jaar. Kinderen krijgen is een voorrecht, kleinkinderen voegen daar iets bijzonders aan toe!!
Sinds november 2018 werk ik op donderdagavond als vrijwilliger in het Ronald McDonaldhuis in Utrecht. In dat huis verblijven ouders van wie hun kind is opgenomen in het Wilhelmina KinderZiekenhuis of het Prinses Maxima Centrum. Dit verblijf duurt soms wel maanden. De taak van een vrijwilliger is om de ouders bij allerlei praktische zaken bij te staan, huishoudelijke werkzaamheden te doen etc. Het is een bijzondere omgeving. Het geeft een mooi gevoel om iets te kunnen doen voor de ouders van over het algemeen ernstige zieke of te vroeg geboren kinderen.
En nu, met nog een kleine twee jaar voor mijn pensioen, staat de camino op de agenda. Waarom….? Geen religieuze motivatie. Mijn uitdaging is om in circa 5 weken 750 km te lopen. Ben benieuwd hoe vaak ik mezelf tegenkom tijdens de waarschijnlijk eenzame wandelingen in een prachtige natuur. Ook hoop ik wat mee te krijgen van de mystiek die toch rond de pelgrimstocht zweeft. Maar het belangrijkste is om deze bijzondere tocht gezond uit te lopen.
Tijdens de camino, vanaf 11 mei 2019, ga ik op deze website dagelijks een blog bijhouden.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]