12e dag van Belorado naar Saint Juan de Ortega wo 22-05-2019

Goed matras, lekker geslapen! Vanmorgen gestart met een yoghurtje. Deze had ik gisteren gekregen toen we op het terras een biertje dronken. Christine de Canadese/Koreaanse die de dag ervoor in de Alberge zong, liep toevallig langs en kwam even bij Denis en mij zitten. Nog even zitten praten en zij stond er op dat ik het bakje yoghurt zou aannemen. Het smaakte hierdoor extra lekker. Bij het ontbijt zat ik met Denis, Sing en Marie. Hoewel het pas 07.00 uur was, was het weer gezellig. De chefkok heeft een foto van ons gemaakt. De wandeling startte vandaag eerst nog verder langs de weg van gisteren, dus veel lawaai. Duurde niet echt lang want al snel kwam ik in een prachtig gebied. Stil, veel bomen en veel vogels. Ook kwam ik daar de Franse vrouw met haar man tegen. Maryse, de naam van de vrouw, wees naar mijn linkerkuit….verbrand door de zon. Had gisteren wel gesmeerd maar kennelijk te weinig. Maryse zag er weer charmant uit. Foto gemaakt van haar en haar man. Ook vandaag was het warm en zonnig. Mijn kuit werd door de zon toch wel gevoelig. Uiteindelijk lange broek aangetrokken. Voordat ik de afritsbare delen er weer aan had….wat een gepruts. Denis en een andere man liepen in mijn directe omgeving bij het steil om hoog gaan van een pad. Het was ook nog erg lang. Volgens mij hadden we hierdoor alle drie genoeg aan ons zelf. Halverwege dit pad kwam uit het niets een aantal wespen aanvliegen. Echt een frontale aanval! Denis gestoken op z’n voorhoofd, ik in een vinger en de andere man in zijn arm en net boven een oog. Ik kan je verzekeren dat we ons wild schrokken en om ons heen begonnen te slaan. Gelukkig is het hierbij gebleven. Later hoorde ik dat vandaag nog veel meer mensen waren aangevallen. Na dit pad weer een geweldig mooi landschap. Veel bomen, groen, bloemetjes, vogels en rust! Een aantal uren door dit gebied gelopen. Uit het niets verscheen toen plotseling een Koreaanse vrouw, Jieun. Heel vriendelijk, straalde een enorme rust uit. Kort met haar gesproken en een foto van haar gemaakt. Ze vertelde dat ze 32 jaar was en dat zij haar 2e Camino liep. In 2017 haar eerste, toen ze 30 jaar was. Daar had ze bewust voor gekozen vanwege Jezus. Haar hele bestaan, zo vertelde ze verder, staat in het teken van haar  geloof. Ook heeft ze missiewerk gedaan in Indonesië. Op een gegeven moment, zag ik dat zij bij een daling achteruit liep. Ze vertelde me dat ze dat deed omdat zij last van een knie en een enkel had en op deze manier minder pijn had. De manier waarop zij sprak, complete tevredenheid en devotie, zo lief! Ze liep heel langzaam dus van zelf dat we wat verder uit elkaar kwamen te lopen. Toen hoorde ik achter mij een enorme zuivere stem zingen. Jieun zong een christelijk lied in het Engels en later in het Koreaans. Het was zo geweldig mooi……..! De stilte, de mooie omgeving en dan haar met een prachtige stem te horen zingen….het was ontroerend mooi!!! Dit is wat de Camino moet zijn, eigenlijk niet te beschrijven! Ik ben achter haar gaan lopen en heb een kort filmpje gemaakt. De link hiervan staat boven de foto’s en begint met ‘A644’.  Ik heb geen idee hoe ik het anders in deze blog kan krijgen. Na in 5 uur en 45 min ongeveer 25 km te hebben gelopen, aangekomen in Albergue El Descanso in het plaatsje Saint Juan de Ortega. Heel klein, slechts zeven slaapplaatsen. Vanavond niet meer dan een pizza kunnen krijgen. Was wel weer gezellig met Denis en Stephanie, een Duitse vrouw. Ook deze dag was weer mooi, maar door Jieun heel bijzonder en een om nooit meer te vergeten!!!

A644F59D-27F2-4175-A1A8-0CF9EDFCF726