14e dag van Burgos – Hontanas vr 24-05-2019

Goed matras in een kamer voor mezelf. Heerlijk rustig geslapen!! Om 06.30 uur op pad gegaan. Eerste half uur als een kip zonder kop door Burgos gelopen. Zocht de uitgang en uiteindelijk na verspilling van 2 km het goede pad gevonden. Maar geen ontbijt. Na circa 8 km bij een klein plaatsje wat kunnen eten en drinken. Bij het toilet moest ik wachten en had zo zicht op de enige mogelijkheid om je handen te wassen. Een wat oudere vrouw stond haar lippen te stiften en trok driftig aan plukken haar om eea toonbaar te maken. Toen ze zich omdraaide en wegliep, zag ze mij. Ze voelde zich een beetje betrapt. Ik moest wel lachen, stak een duim op en zei ‘good’. Beetje lachend liep ze weg. Toen ik buiten was, kwam de vrouw samen met een man op me af. Ik was al weer bang dat ik te veel had gezegd. De man begon qua toon een fors verhaal. Ik begreep er geen snars van. Kennelijk had hij dat door en begon in het Engels. Hij dacht dat ik een Noor was en een stadsgenoot van hem was. Ik leek volgens hem als twee druppels water op een man die hij kent. Toen ik dit dorp, Rabe de Las Calzadas, uitliep, zag ik een kapel. Zag er heel mooi uit en buiten hoorde ik al muziek. Naar binnen gegaan in de hoop op een stempel voor mijn pelgrimspaspoort. Voor het altaar zag ik pelgrims geknield bidden. In een hoek zat een non, droeg sneakers met twee zwarte strepen, achter een tafeltje waarop een stempel lag. Ik liep naar haar toe, ze stond op en omhelsde me zowel links als rechts en prevelde Latijnse woorden in m’n oren. Hierna kreeg ik een aan een koordje bevestigde Maria beeltenis omgehangen. Ook een bidprentje ontbrak niet. Dit gebeurde ook bij andere bezoekers. Het gaf een geweldige sfeer….mensen met tranen in hun ogen, ik inclusief!!!! Na de kapel was het landschap weer geweldig. Enorme landerijen en een grind pad van vele kilometers lang. Er kwam geen eind aan maar het was schitterend. En ook weer zo stil!!! Op een gegeven moment zag ik in de berm twee rode wandelstokken liggen. Vreemd, kennelijk door iemand vergeten. Ik heb de stokken meegenomen en na een tijdje zag ik een vrouw mijn richting op komen lopen. Moest de eigenaar van de stokken zijn want iedereen loopt hier de andere kant op. Bij het zien van de wandelstokken begon ze helemaal te stralen. Een dikke, vette hug was mijn deel. De Koreaanse vrouw bedankte me uitvoerig. Toen ik wat later stopte om mijn stokken voor gebruik weer uit te klappen, werd ik ingehaald door de Koreaanse. Ze zei dat ze me een koffie was verschuldigd. Het was een paar kilometer lopen naar het eerst volgende dorp dus in haar tempo meegelopen. Haar naam is Hanna, 40 jaar oud en komt uit Seoul. Vijf blaren, liep op open schoenen, een sok bij de hak compleet verdwenen en wandelschoenen bungelend aan haar rugzak. Was gezellig om met haar te lopen en  in het Engels te praten. Met Hanna in een bar een kopje koffie gedronken en een foto gemaakt. Vanaf mijn rol speciaal spul voor blaren, ben de naam even kwijt, een stuk afgeknipt en aan Hanna gegeven. Hopelijk gaat het haar helpen. Bij afscheid een dubbele hug!! Het mooie is dat ik de man die ons op de foto zette, kort daarna zag lopen en dat hij een rozenkruis in zijn hand vasthield. Echt de Camino. Ook na Hanna bleef het landschap geweldig. Enorme vergezichten, vlak maar af en toe toch een stijging en daling. Het was zwaar bewolkt en de wind op deze open vlakte voelde koud aan. Gelukkig in de rug. Om 15.00 uur aangekomen in Hontanas. Dit was na 34,5 km lopen in 7 uur en 15 min. Daar een slaapplaats gevonden in Albergue El Puntido. Een grotere Albergue met circa 60 bedden. Ik heb het bovenste deel van een stapelbed in een kamer met 8 van dit soort bedden. Zal wel een onrustige nacht worden. Vanavond gegeten met Stief, Orpa en Merada. De eerste twee zijn een stel uit Arnhem en hebben al veel Camino ervaring. Stief heeft er al zes verschillende min of meer uitgelopen. Ook nu zijn ze op pad om een deel te lopen. Merada is 27 en komt uit Zuid Afrika. Het is haar eerste Camino. Het was super gezellig. Met z’n vieren vormden we, volgens The ‘Deutsch’ table, The Dutch table. Er is een foto gemaakt maar, dat geldt voor alle foto’s van vandaag, het downloaden is niet mogelijk. Morgen opnieuw. De dag van vandaag is compleet overschaduwd door het bericht dat een 54 jarige naaste collega van Janet, ik ken hem ook, ongeneeslijk ziek is!!!