20e dag van León – Hospital de Órbigo vr 31-05-2019

Vanmorgen om 06.45 uur vertrokken voor mijn wandeling naar Villevante. De temperatuur was lekker. Gisteren was dus een dagje León; volgens stappenteller toch nog 18,5 km geslenterd. Mijn scheenbeen lijkt volledig hersteld. Ik denk toch dat het een beet van een insect is geweest. Ontsteking van scheenbeenvlies duurt, weet ik uit ervaring, veel langer. De dag van vandaag zal het ultieme bewijs leveren.   De stad León langzaam achter me gelaten. Maar het duurde wel even; 8 km verder was het over met de bebouwing van woningen en bedrijven. Super saai maar opgevrolijkt door een Amerikaanse uit Californië. Een stevige pas en een vlotte babbel. Ze was gestart met haar vriendin maar die is gisteren weer naar huis gegaan. Ze vond het hier te koud! Woont in de Caraïben en daar is het altijd ruim 40+. Op zich was ze wel blij dat ze nu alleen was, want de vriendin liep wat langzamer en dat vond ze doodvermoeiend. En….zei ze ‘ik voel me nu zo vrij’ en de tranen schoten in d’r ogen. Ze vertelde dat haar man geen zin had om te wandelen en dat hij dus nu rond reist door Europa en vandaag in Amsterdam is. Ze bleek een democrate te zijn en de pest te hebben aan Trump! Het laatste deel van de  Camino had ze al eerder gelopen dus over een paar dagen gaat ze naar Madrid en dan naar huis. Het grootste deel van de route van vandaag was een pad langs de N120, een op sommige delen zeer drukke weg. Geen fluit aan! En 30+ en zon, warm op zo’n pad. Omgeving werd aan het einde wel iets mooier; in de verte doemen de bergen al weer op. Wat me steeds blijft verbazen, zijn de ooievaars. Je kan geen toren zien of er zit op z’n minst wel één nest. De laatste 7 km gelopen met Leo uit Zundert. Gezellig mee opgelopen en over van alles en nog wat gehad. Was zo gezellig dat ik er in Hospital de Órbigo achter kwam, dat ik Villevante, mijn eigenlijke doel voor vandaag, voorbij was gelopen. Is ook super klein gehucht. Reden waarom ik gister naar een Albergue in deze plaats had gebeld om zeker te zijn van een bed. Ik heb gebeld om te annuleren maar of de dame die me te woord stond, het begreep….?? In Hospital de Órbigo zijn dit weekend festiviteiten, middeleeuwse spelen. Hangen allerlei banieren en prachtig beschilderde ‘lakens’. Omdat de route van vandaag weinig aanleiding tot foto’s maken gaf, deze maar vastgelegd. Vandaag dus iets verder gelopen dan gepland: 32 km in 6 uur en 30 min. In Albergue La Encina een bed en avondeten. Het is schoon. Een kamer met twee stapelbedden waarvan er een door mij en de ander door een Fransman wordt bezet. De Fransman heb ik inmiddels al wel zes keer eerder ontmoet. Spreekt geen letter buiten z’n deur dus ik weet zelfs zijn voornaam niet. Hij is wel heel vriendelijk…. Na vandaag ben ik er helemaal zeker van: het was gelukkig een insectenbeet!! Het eten in de Albergue was niet verkeerd. Pasta, kip met bijna gebakken aardappeltjes, stokbrood, yoghurt en een glaasje wijn. Er zaten nog twee stellen, een Spaans en de ander Belgisch. Misschien een beetje mensenschuw? Aparte tafels dus dat komt de saamhorigheid ook niet ten goede. Morgen toch kijken of ik een Albergue kan vinden met wat meer sfeer. In de bar stond de TV aan met een rechtstreeks uitzending van een strakke man met een ouwe kop, een knotje en een rode lap en een zwaard in zijn handen. Een aantal speren zat al in de bebloede rug van een kansloze stier. Vier Spaanse kinderen van een jaar of vijf á zes zat zich te verkneukelen! Laffe jongens die…….