22e dag van Murias de Rechivaldo – Foncebadón zo 02-06-2019

Vannacht geslapen in een ruimte met in totaal 24 slaapplaatsen. Is veel maar mede dankzij een goed matras geslapen als een marmot. Vanmorgen om 05.30 uur dacht ik even wakker te zijn geworden in de brandweerkazerne uit de reclamespot van Centraal Beheer. Iemand had het alarm hiervan als wekkergeluid op zijn telefoon staan. De hele meute wakker; de veroorzaker trok deken over zich heen en sliep verder. Ben maar direct opgestaan en om even over zessen gestart met wandelen. Werd beloond met een prachtige zonsopkomst. Het ontbijt, waarvoor ik al had betaald, zou pas om 07.00 uur zijn dus dat heb ik maar zo gelaten. In het eerste dorp heerlijke tostade gegeten. De tocht van vandaag is op z’n hoogst 22 km. Na Foncebadón is de eerstvolgende plaats om te overnachten op 11 km in het plaatsje El Acebo. Op zich is 30 km wel te doen maar het is, volgens de kenners, deels aardig omhoog en vervolgens een slecht pad steil naar beneden. En het zou erg warm worden. Dus het doel is Foncebadón. Ook vandaag weer kunnen genieten van een prachtige natuur. Allerlei bloemen in het geel en wit en in bloei staande heide. Mooie vergezichten en weer veel stilte, dit ondanks dat een deel van de route langs een soort B-weg ligt. Zondagochtend, dus geen kip! Wel bijna de hele route ‘koekoek’. De klim tot aan Foncebadón was magistraal! Veel bloemen, stukken behoorlijk steil omhoog, door losse keien niet echt makkelijk begaanbaar, maar de omgeving maakte het meer dan goed. Onderweg bijna geen mens tegengekomen. Wel zo rustig. Halverwege de beklimming had het plaatselijke taxibedrijf een bordje gezet waarop hun diensten werden aangeboden. Je zal maar moe zijn, een blessure hebben of het gewoon zat zijn…… Bij dit laatste kan ik me helemaal niets voorstellen! Het is en blijft een geweldige belevenis! Helaas had een onverlaat het telefoonnummer op het bordje onleesbaar gemaakt. Over blessures gesproken. De afgelopen tijd toch regelmatig mensen gezien met blessures. Vooral blaren en blessures aan enkel en knie doen zich veel voor. Gisteren zag ik nog een oudere Franse dame strompelen; aan beide benen tapes. Je zult de domme pech maar hebben…….Het weer was wat wisselend, zo nu en dan behoorlijk warm maar soms ook een beetje bewolking en een frisse wind. Uiteindelijk viel de berg op lopen me erg mee. Na in 5 uur de 21,6 km te hebben afgelegd, rond 12.00 uur in Albergue Convento in Foncebadón aangekomen. En ook hier is de verbinding weer zwaar onder de maat. Foto’s komen dus later. Vanmiddag een beetje gehangen en verveeld!! Het dorp is echt één straat en nauwelijks bestraat. Tot voor kort had het de staat van ‘onbewoonbaar’. Langzamerhand wordt het nu weer opgebouwd. Maar er is dus echt niets anders te zien dan wat bouwvallen. Op zich wel een leuke Albergue maar er is geen gezamenlijk pelgrimsdiner. Iedereen eet dus op eigen tijd en veelal alleen of met partner. Minder gezellig maar het is even niet anders.