24e dag van Ponferrada – Pereje di 04-06-2019

Vanmorgen om 06.30 uur gaan lopen. Goed matras, dus goed geslapen. De eerste 9 km waren nodig om Ponferrada uit te komen. Een lange weg met aan weerszijden saaie bebouwing waaronder veel bedrijven. Hierna een over het algemeen licht glooiend traject. Veel wijngaarden en zelfs een aantal kersenbomen met vrucht. Het was zwaar bewolkt met in de ochtend wat spatjes en rond 12.00 uur een paar pittige plens buien. Het was ontzettend rustig; nagenoeg geen pelgrims en degene die ik zag, had ik nog niet eerder gezien. In het dorpje Cacabelos nog even snel in de kerk gekeken; mooi altaar met rozen. In dit dorpje een stuk of vijf mensen tegengekomen en allemaal wensten ze me een Buen Camino. Dit gebeurt wel vaker maar hier was het opvallend vriendelijk. Doet me ook nog denken aan mijn start in Saint Palais. Ik kwam daar na de eerste meters een oud Frans mannetje op een fiets tegen. Hij hield een heel verhaal maar het enige dat ik verstond, was Bien Camino. Erg leuk om dit bij de eerste stappen te horen. Het was tot het plaatsje Pereje een rustige wandeling van circa 30 km in 5 uur en 45 min. In het dorpje een bed gevonden in Albergue Junta Veginal de Pereje. Eenvoudig, schoon en geen stapelbedden. Eten en drinken kunnen alleen in de enige bar die er is. Er zijn hier absoluut geen bezienswaardigheden. Het is echt een gehucht met veel vervallen bouwsels. Iets wat ik in de Spaanse bergdorpen wel heel vaak heb gezien. Wel grappig dat ik vandaag werd gebeld door Robin van Actioncenter Hoogland. Ik sport daar en men had me al een tijdje gemist. Reden om even te informeren. Klasse!! Janet heeft vandaag haar laatste werkdag en morgen haar backpack reisvaardig maken. Ook vanavond weer geen pelgrimsdiner in de Albergue. Er is daar geen eten en drinken te krijgen. Gegeten in de enige bar annex restaurant. Ook vijf anderen die in de Albergue slapen, eten hier. Van de dertien beschikbare bedden zijn er acht bezet. Misschien zou het leuk zijn om aan een tafel te gaan zitten; we zijn hier de enigen. Ik zoek oogcontact maar volgens mij hebben ze allemaal cum laude een cursus ‘wegkijken’ gevolgd. En ik heb vanmiddag toch echt onder de douche gestaan en ook nog zeep gebruikt. Ook nu is het dus weer geen uitgelaten gezelschap en ik hoop dat dit dan vannacht maar ook zo blijft…….Foto’s lukken vandaag echt niet. Ook niet via hotspot van mijn telefoon. Is het een gehucht of niet……?? Na het eten naar de Albergue gegaan. Wat een suffe avond weer. Ik trof daar op de bovenste verdieping Susana, een 60 jarige uit Brazilië, Sylvia en Fabio, 40 jarigen, uit Italië aan. Gezellige mensen. Ik bood ze een drankje aan, ben terug gegaan naar de bar en heb een fles rode wijn gehaald. Wat een feest! Geweldige verhalen. Susana tot in tranen bewogen door de manier waarop in Argentinië geleefd moet worden. Marco, een Italiaan, kwam er bij en het was echt super mooi. Google translate maar ook Sylvia waren nodig om van het Spaans/Italiaans naar het Engels/Nederlands te vertalen en omgekeerd. Ik kreeg van Susana, buiten docent muziek is zij ook in de parfumerie werkzaam, het advies om vooral eau de toilette van Jean Paul Gautier Le Mal te gaan gebruiken. Zelfs op m’n oude dag zou ik dan nog een lady killer worden. Kinderen en kleinkinderen werden uitvoerig besproken. Ajax en Juventus raakten ook wel een gevoelige Italiaanse snaar. Toen ik Fabio vertelde dat mijn ervaring op de Camino tot nu toe is dat vrouwen harder en in principe vaker snurken dan mannen was het ijs helemaal gebroken. Hij en Sylvia zijn nu drie dagen onderweg en hopen binnen negen dagen Santiago te halen. Ik heb een deel van mijn anti blaren programma aan Sylvia gegeven. Hoop dat het helpt. Sylvia is nog naar de bar gegaan voor een fles wijn maar helaas gesloten. Het mooie van het verhaal is dat ik het niet allemaal kan verwoorden! Het was meer dan goud…………en dat is de Camino!!!