2e dag van Ostabat naar Hontho – zo 12-05-19

Afgelopen nacht is best wel goed gegaan als je bedenkt dat ik in een slaapzaal met zeven anderen lag. Overigens nooit geweten dat vrouwen harder snurken dan mannen. Twee van de drie Franse dames waren heel prominent aanwezig. Door mijn oordoppen heb ik gelukkig de meeste herrie niet meegekregen. Van de overigen heb ik begrepen dat zij er behoorlijk last van hadden gehad. Ik stond om 06.00 uur op en om 07.00 uur was het ontbijt. Le patron was weer aanwezig maar gelukkig geen chansons! Even voor 08.00 uur ben ik gaan wandelen. Na een km of 5 ontmoette ik Thomas, een Duitse man, met wie ik op de zelfde kamer heb geslapen. Engels en Duits afwisselend kwamen we heel ver. Later kwamen we nog Erik, Fransman, tegen die alleen Frans sprak. De tocht ging voorspoedig en rond 12.00 uur pakten we een terrasje voor wat te drinken en het eten van ons lunchpakketje. Terwijl wij daar zaten, sloten nog meer pelgrims zich bij ons aan. De meesten hadden de afgelopen nacht in dezelfde auberge overnacht. Uiteindelijk waren er Fransen, een Belg, een Duitser, een Australier, een Canadeese en ik, de Nederlander. Na een korte pauze liepen we door naar Saint Pierre Pied de Port waar we rond 13.00 uur aankwamen. Kenneth de Australiër vroeg zich af waarom ik niet, zoals alle anderen wel, met stokken liep. Het goede antwoord moest ik schuldig blijven. Ik kreeg zijn stokken in mijn handen geduwd en een snel cursus hoe of wat. Onder druk van de verschillende naties heb ik toen maar besloten om ook stokken te kopen! Overigens merkte ik ook echt wel het verschil tussen wel of geen stokken gebruiken bij het dalen en stijgen. Bij aankomst in Saint Pierre Pied de Port werden bij de poort wat foto’s gemaakt. Ook heb ik in deze plaats nog wat foto’s gemaakt en natuurlijk de kerk bezocht. En zoals bij elk bezoek aan een kerk in het buitenland een kaarsje aangestoken voor mijn vader en moeder. Ooit heeft mijn moeder dat eens gevraagd.

Feitelijk had ik mijn dagdoel circa 20 km. gehaald. Maar ja, om de rest van de dag werkloos te zijn, zag ik niet zitten. Had daar in de voorbereiding al een beetje rekening meegehouden en al gauw had ik een plek gereserveerd in een auberge in Huntto. Volgens de beschrijvingen zou dat nog zo’n 7 km zijn. Bij toeval bleek ook Thomas daar al een reservering te hebben. Na wat rond gekeken te hebben in Saint Piere Pied de Port liepen we rond 14.30 uur richting Huntto. Verwachte aankomst tijd 16.00 uur. Wat er mis is gegaan, geen idee maar het was geen pretje. We kwamen er achter dat we totaal het verkeerde pad hadden gekozen. Uiteindelijk liepen we zo’n 8 km te veel wat het dagtotaal op 36 km bracht. De hele route was prachtig om te lopen en natuurlijk het extra gedeelte. Het landschap is ongelooflijk, heuvels en bergen, beekjes, modderpaden, landweggetjes, boederijen en stukjes provinciale weg. Maar wel alles omhoog en dan weer omlaag en vooral ook weer naar boven. Wat hebben mijn stokken hierbij geholpen, echt top! Vooral de extra kilometers waren zwaar. Enorm stijgen om weer diep te dalen. Toch wel afgemat, het was de hele dag ook nog best zonnig, warm en weinig wind, kwamen we rond 18.00 uur bij de auberge Ferme Ithurburia, Daar een lekkere douche, heerlijk gegeten en een wijntje gedronken. Overigens zijn in deze auberge in totaal maar drie gasten.

Werkelijk een ongelooflijke dag gehad met contact met veel verschillende mensen. Het maakt mij vrolijk om te zien dat zoveel verschillende nationaliteiten gewoonweg gezellig ongedwongen met elkaar kunnen omgaan. We hebben het overigens niet over de politieke verhoudingen in Europa en voetbal gehad…..