3e dag Hontho naar Roncevalles ma 13-05-19

Vandaag de tocht van Honttho door de Pyreneeën naar Roncevalles. Om 07.30 uur vertrokken en gelijk begonnen met 2 km fors stijgen naar Orissoni. Is geen plaats maar slechts een herberg in de Pyreneeën. Was een leuk begin dat circa 40 min tijd kostte. Maar het was het meer dan waard. Een pad met stenen. Heerlijk voor de spieren, die gisteren ook al een behoorlijke uitdaging hadden gehad, even lekker wakker te schudden. Bij de herberg koffie gedronken en een baquet gekocht voor de lunch. En toen verder. Eigenlijk is het onmogelijk om te omschrijven wat je daar ziet. Een prachtige natuur met vogels, koeien én paarden met een bel om de nek. En stil dat het er is….! Geweldig. En wat was het koud. Korte broek en twee lagen kleding was echt te weinig. Windjack aangetrokken maar dan nog koud. De wind was snerpend! Maar de omgeving maakte alles meer dan goed. Bij een soort Mariabeeld op verzoek van een Franse dame een foto van haar gemaakt. Ze vertelde dat haar nicht, die geen kinderen kan krijgen, haar gevraagd had om deze Maria tijdens haar tocht te bezoeken. Dat zou haar probleem zeker gaan oplossen! Het was nog niet eenvoudig om bij Maria te komen. Was wel wat klimmen en dat viel met een rugzak om niet echt mee. Ook ik ben naast Maria gaan staan, was ook voor mij niet eenvoudig en de foto valt ook nog tegen. Gedurende de hele tocht waren Thomas en Dennis, ook eerder ontmoet in de herberg van le patron, in mijn directe omgeving. De ene keer ging de een en de andere keer de ander wat vlotter. De hele tocht was betoverend…..!!! En wat een geweldig voorrecht om dit te mogen meemaken!! Na 5 uren en 45 minuten en circa 21 km verder was het eindpunt bereikt. Lekker in de zon op een terras een biertje. Het was rond 13.45 uur, wat vroeg maar wat mij betreft niet onverdiend. En dan het terrasleven. Allereerst kennisgemaakt met een Nederlandse jongen die op de fiets vanuit Leiden onderweg is naar Santiago. Hij is inmiddels 1700 km verder en gaat ook nog naar Italië!! Erg leuk om Farid te hebben ontmoet. Hij heeft een prachtig beroep, guitar teacher; hij begeleidt zieke mensen met zijn muziek. Wat ook erg leuk was, is dat Kenneth de Australiër er kennelijk twee voornamen op na houdt. Hij en de eerder genoemde Canadeese dame Chalet kwamen ook op het terras zitten. Tot ieders verbazing noemde zij onze Kennith heel spontaan Allister. Hilariteit alom!! Hij was zelf not amused! Vanavond pelgrimsdiner gehad. Eenvoudig, voedzaam en lekker. En hierna naar de pelgrimsmis in de katholieke kerk. Vijf heren droegen de dienst op. Ik, opgevoed als katholiek, sloeg spontaan een kruis op het moment dat daarom werd gevraagd. Ook de gebruikelijke langskomende collectebak heb ik wat gevuld. Het is makkelijk om over het geheel wat cynisch te berichten. Maar daarmee zou ik veel gelovigen en de heren te kort doen. En heel eerlijk het was na zo veel jaren toch wel een beetje ontroerend om te zien en te voelen wat ik in mijn jeugd, ook als misdienaar, in de kerk heb gezien. Ook werden de nationaliteiten van de aanwezigen opgesomd. Ik heb niet meegeteld maar het was bijzonder! Vanavond slaap ik in het klooster van Roncevalles, genaamd Albergue De Peregrinos Real  Colegiata de Roncesvalles. Compleet verbouwd voor wat ik begreep voor 300 pelgrims. Cabines met twee stapelbedden. In een cabine lig ik in een van de onderste bedden. Naast mij een jongedame uit Arizona. Heb haar gesproken en ook dat was weer leuk! Thomas in het bed boven haar. Foto’s komen morgen, uploaden lukt niet en het licht gaat hier verplicht uit. Welterusten!

….