After party

Lang over nagedacht of ik nog een berichtje zou gaan schrijven. Het normale leven is weer begonnen. Veel bijzondere dingen maak ik dan ook niet mee. Dus daar kan ik niet veel over schrijven. Wel kan ik vertellen hoe het thuis zijn en het werken na een Camino voelt. Nou eigenlijk is er maar één woord voor: miserabel! Ik ben vandaag drie weken thuis en even lang weer aan het werk. De eerste week van het werken, kan je wel afboeken. Er was niet veel en wat er was, maakte geen indruk op mijn hersencellen. Die waren namelijk nog aan het wandelen! Ook thuis was het misère. Wat deed ik daar eigenlijk? Moest ik gewoon niet ergens anders, namelijk in Spanje zijn? De herinneringen aan de mensen, de natuur, aan alles, het overheerste! Vaak dacht ik weer aan specifieke situaties en probeerde dan de gevoelens die ik toen had weer beet te pakken. Hoe dat elke keer afliep, laat zich raden. Elke keer mis! Dagelijks lees ik op Facebook de berichtjes die peregrino’s in de speciale Camino groep plaatsen. Er leven veel vragen en onzekerheden bij degenen die nog gaan starten. Ik zou zeggen, gewoon doen en zie maar wat je overkomt. Dat is het mooie juist! Inmiddels ook weer met het prachtige weer in Ouddorp geweest en gewandeld. Hartstikke mooi maar….het is geen….. Wel lekker aan het trainen geweest voor de Omloop van Goeree Overflakkee. In estafettevorm lopen Elsbeth, Ries en ik de 110 km vanaf vrijdag 30 augustus 19.00 uur tot uiterlijk zaterdag 31 augustus 19.00 uur. Dit vooruitzicht geeft de burger weer moed. En natuurlijk kan je niet blijven hangen in de Camino. Afgelopen zaterdag foto’s gemaakt bij het Reus van Leus familievoetbaltoernooi bij Roda’46. Was bloedheet maar erg gezellig. Ook dit zorgde ervoor dat ik mijn zinnen weer wat kon verzetten. Janet heeft dezelfde klachten als ik, maar wel in mindere mate. We zullen maar zeggen, gedeelde smart is halve smart. Maar goed, het aantal keren dat ik aan de Camino denk wordt minder, maar de herinneringen blijven heftig. Gisteravond had ik zelfs nog even het idee om maar weer eens in mijn slaapzak te kruipen. Lekker….toch maar niet gedaan. Het moet tenslotte ook een keer klaar zijn!!!