Als een donderslag bij heldere hemel…..

Vandaag veertien dagen geleden rond deze tijd: ‘Hé Janet, ik ga naar Spanje om een stukje van de Camino del Norte te lopen. Zie wel of het lukt.’ Een kwartier later Eurostar en TGV geboekt. Verbazing bij Janet en ook bij mij….. Janet blij voor mij maar ook reserves. Ik wil dit al sinds 2020, maar ik ben vanaf die tijd zoals ik zeg niet fit. Janet zegt dan altijd ‘niet fit, je bent ziek’. Zij gunt mij de trip zonder meer maar heeft zeker haar bedenkingen. Veel minder getraind dan in 2019 en dus ook minder fit. Toch ga ik het doen, ‘onverantwoord’ hoor ik mezelf soms zeggen. Maar dat is het natuurlijk niet. Regelmatig getraind in de sportschool, zat er soms wel als zombie bij, en ook wel gewandeld. Sinds kort een tweede puf. Werkt binnen de twee minuten. Deze behandeling in het UMC in Utrecht was letterlijk en figuurlijk een verademing! Lukt het lopen niet dan was dit, voor de rest van mijn leven, mijn carrière als peregrino. Ik hoop het 14 dagen vol te houden, maar stel dat…. Of na twee dagen naar huis. Ik zie wel…..de natuur legt vanzelf beperkingen op!
Vanmorgen rond 07.15 uur weer afscheid moeten nemen van Janet. We hielden het niet echt droog! We zijn inmiddels al weer 26 jaar samen en nog steeds gek op elkaar! Dit op het risico af dat ik nu voor mijn beurt praat.
De reis was met de NS naar Amsterdam, Eurostar naar Parijs, metro door Parijs en de TGV naar Hendaye. Als de treinreis met de Eurostar maatgevend wordt voor de gezelligheid op deze Camino dan zit ik gebakken. Juul, een gezellige jongedame uit Amsterdam, zat naast mij en heel snel raakten we aan de praat. We kletsten de 3,5 uur reistijd met gemak vol. Erg leuk en nog een goede tip gekregen. Bezoek het ‘STRAAT museum’ -street art en graffiti- op het oude NDSM terrein in Amsterdam eens, is erg leuk. Zij is daar manager van het team. https://straatmuseum.com/nl

Op het perron van Gare du Nord afscheid genomen; zij reist verder naar haar ouders in Clermont Ferrand. In eerste instantie zat ik in de TGV met niemand naast me. Na een half uurtje kwam een jonge franse vader vragen of hij naast me kon gaan zitten. Uit zijn gebrekkige engels maakte ik op dat hij even weg wilde van zijn vrouw, zoontje van een jaar of twee en een baby. Kan natuurlijk ook zijn dat zij hem zat waren. Hij vond het naast mij in ieder geval heel rustig! Verder geen woord gewisseld.

Rond 18.45 uur uur aangekomen in Hendaye en toen richting Irun gelopen. Op de brug, die de grens vormt tussen Frankrijk en Spanje, werd ik gevraagd om een foto te maken van een Engelse peregrino. Hij loopt de Camino voor de zesde keer! Hij maakte ook een foto van mij.