Laatste dag…

Gistermiddag en de avond liggend/zittend doorgebracht op de hotelkamer. Vanmorgen rond 06.00 uur wakker en zoals men zegt ‘de thermometer er maar eens ingestoken’. De conclusie kon eigenlijk direct worden getrokken. Beetje kortademig en niet echt fit. Het gevoel dat hoort bij mijn kwaal. Het doet pijn om de beslissing te moeten nemen: mijn Camino is over en uit, ik ga naar huis. Met mijn lijf in deze staat gaat het, ook op een minder steil parcours, niet lukken. En zoals altijd is het niet in te schatten hoeveel tijd dit gaat duren, twee dagen, een week, langer? Vanaf de start heb ik hier rekening mee gehouden, maar toch is het een enorme domper. Veertien dagen had ik mezelf toch wel gegeven. Zelfoverschatting is dus ook mij niet vreemd! De vraag die ik me natuurlijk ook stel: ‘had je wel moeten gaan lopen?’ Het antwoord is eigenlijk verrassend eenvoudig. Natuurlijk wel, ik wil dit al vier jaar, laatste tijd voel ik me beter en ook hier geldt zoiets als meten is weten. En nu ik het gemeten heb, weet ik het! Het lukt niet meer! De mensen die de blog en Fb hebben gevolgd en/of gereageerd wil ik hierbij danken! Het geeft altijd een boost om positieve reacties te krijgen. Helaas heeft zelfs dat mij niet verder kunnen brengen dan Zumaia. Morgenochtend vlieg ik vanaf Bilbao rechtstreeks naar Amsterdam met in mijn rugzak een illusie minder en een ervaring rijker. En natuurlijk zijn de foto’s er nog!