7e dag van Cirauqui naar Villamayor de Monjardin vr 17-05-19

Vannacht weer een goed matras. Ik lag op een kamer met circa 10-stapelbedden; gender neurtraal. Helaas ligt de albergue naast een kerk met twee klokken. Elk half uur werd er geluid, eerst door de een en even later door de ander. Ramen stonden open dus het was wat onrustig. Om 06.30 uur opgestaan en om 07.10 uur klaar voor vertrek. Dit gaat steeds sneller omdat ik eindelijk door heb waar wat in de rugzak zit. Is wel eens misgegaan. Alles ingepakt, ben je iets vergeten en kan je weer over nieuw beginnen. Word je ook echt vrolijk als dit in het half donker moet gebeuren en je slapers niet wil storen. Erin lag ook op deze kamer. Gisteren had ik al gezien dat ze een enorme rugzak meezeult. Zij vertelde dat zij 18 kg bij zich heeft. Een enorm gewicht!! Ik heb nog een berichtje voor haar achtergelaten. Ik heb geen papier bij me dus heb ik van de laatste bladzijde van het gastenboek een reep papier afgescheurd en daarop geschreven ‘I hope you have a nice time. Buen Camino, Frits’. Ik weet niet of ze er echt vrolijk van wordt, maar het is goed bedoeld. Vandaag heb ik gelopen met Denis. Ondanks dat wij elkaars taal niet of nauwelijks spreken, was het gezellig en ook wel lekker rustig! Het regende zo nu en dan maar qua temperatuur was het niet verkeerd. We hebben het klooster van Irache nog bekeken; een indrukwekkend gebouw dat niet meer wordt gebruikt. En als je het mij vraagt, staat het gedeeltelijk op instorten. We zijn ook bij de zogenaamde ‘wijn fontein’ geweest. Langs de openbare weg is een drinkpunt voor water en wijn van het daar gevestigde wijnhuis. Lekker wijntje uit de kraan gelurkt.  Vanmiddag ging het steeds langer en heftiger regenen en de wind nam toe. Om 14.30 uur hebben we ons, na in 6 uur en 15 min 26,5 km te hebben gelopen, ingeschreven in Albergue Oasis Trails in het plaatsje Villa-mayor de Monjardin. Net op tijd want na ons kwamen zo veel mensen dat het al snel vol was. Slecht weer dus er wordt vroeg in de middag een slaapplek gezocht. We hebben een kamer met in totaal vijf mensen. Buiten ons twee behoorlijk aanwezige Italianen en een Argentijn. Het is nu overigens zo fris dat de houtkachel brandt. Inmiddels blijkt dat de Albergue waar ik nu ben een christelijke inslag heeft. Het geheel wordt door vrijwiligers uit Nederland gerund. Het diner werd vooraf gegaan met een gebed. Straks is er ook nog de mogelijkheid om deel te nemen aan een ‘bezinningsbijeenkomst’. Is niet echt iets voor mij. Tijdens het eten zat ik naast Sumi, een man uit Japan. Zijn Engels was dramatisch dus ook nu weer gebruik gemaakt van Google Translate. Was best lastig. Het was toch ook wel weer heel  bijzonder. Hij liet bijzonder trots een foto van zijn kleindochter Machi van 2 jaar zien. Toen ik hem een compliment gaf voor zijn prachtige kleindochter straalde hij van oor tot oor. Ik heb een foto van de foto mogen maken en toegevoegd. Een echt ‘snoepie’…….